فرزند دوم
فرزند دوم
فرزند دوم- ضرورت یا....
اخیرا آوردن فرزند دوم یا تک فرزندی چالش مهم خانواده های ایرانی شده است.خصوصا با تبلیغات گسترده و توصیه مقامات وبرخی از متخصصان ،اعتماد خانواده ها بر آنها خیلی ها بر خلاف میل باطنی وبر فرض اینکه آن کار صلاح است ،تصمیم به آموردن فرزند دیگر دارند.با توجه به حساسیت موضوع توصیه می کنیم این مقاله را به دقت بخوانید .
پنداشت های نادرست در مورد آوردن فرزند دوم
عوام وحتی متخصصان برای توجیه ما در مورد فرزند دوم توصیه هایی می کنند که مطلقا نادرست است وبر خلاف جریان بهداشت خانواده است.برخی از این پندارهای نادرست را بیان وبر مبنای خرد وعلم پاسخ می دهیم.
پنداشت اشتباه اول:
فرزند دوم برای فرزند اول همبازی می شود و او را از تنهایی بر می آورد.
پاسخ :فرزند دوم هرگز همبازی مناسبی برای فرزند اول نخواهد شد،تصور کنید کودک 5 ساله با یک ساله یا نوجوان 15 ساله با کودک 10 ساله هرگز یار مناسبی برای بازی نیستند چون علایق و نوع بازیها متفاوت است،حتی اگر اختلاف سنی کم باشد به خاطر حسادت ها بیشتر جدال دارند تا بازی ،همواره شاهد اعتراض آنها به یکدیگر وحتی احساس می کنند شما تبعیض قائل می شوید ،بنابراین کمتر شاهد یک بازی سالم در دراز مدت خواهید بود.
پنداشت اشتباه دوم:
والدین آمادگی فرزند دوم را ندارند بلکه تقاضای فرزند اول برای داشتن خواهر یا برادر را اجابت می کنند.
پاسخ:فرزند اول در عالم کودکی خود از فرزند دوم یا اسباب بازی یا دوست مهربان دارد وهرگز از چالش های بعدی با خبر نیست مخصوصا اگر شرایط اقتصادی ومساحت خانه مناسب نباشد.خیلی سریع می فهمد که حتی نمی تواند کودک را در آغوش بگیردو نوزاد به هوویی قدرتمند تبدیل شده وبه خاطر ظرافت نوزاد اکثر توجه پدر ومادر را به خود جلب کرده است ،بنابراین شروع می کند به آسیب زدن به نوزاد واگر کودک درون گراییی باشد افسرده شده وناخن میجود.
پنداشت اشتباه سوم:
در آینده دور ودر روزگار پیری به درد ما وبه درد همدیگر خواهند خورد.
پاسخ:در واقع در آینده دور هم ،ان هم در دو دهه آینده به طبع فاصله ها بیشتر می شود،برادران وخواهران کمک شایانی به هم نمی کنند بلکه یک ازدواج موفق باعث خوشبختی می شود.وجود خواهران و برادران به فرض خوب تنها حاشیه زندگی خواهند بود و چنانچه اختلاف داشته باشند که مشکلات مضاعف دیگری ایجاد خواهد شد که جای بحث آن در این مقاله نیست.
پنداشت اشتباه چهارم:
بچه های تک فرزند لوس می شوند.
پاسخ:چنانچه نکات اساسی بهداشت روان را رعایت کنید و فرزند سالاری ایجاد نکنید در تک فرزندی تسلط بیشتری بر کودک دارید که مانع لوس شدن او می شود،برعکس در چند فرزندی احتمال لوس شدن بیشتر است.چرا که گاه گاه مجبورید برای اینکه فرزندتان به هم حسادت و اعتراض نکنند به آنها باج دهید و یا از فرط خستگی و سرو کله زدن با آنها خواسته های نابجایشان را اجابت کنید.
پنداشت اشتباه پنجم:
صفای خانه با وجود چند فرزند بیشتر است.
پاسخ:با توجه به شرایط روز ،مشکلات اقتصادی ،مشغله های زیاذ،آپارتمانهای کوچک،مزاحمت و سر وصدا برای همسایگان ،حضور کمرنگ پدر در خانه و...با وجود فرزند دوم وقت کمتری برای استراحت ،تفریح و سفر می شود و نیز وقت کمتری برای فرزند اول می گذلریم ،بنابراین در این فضای چندفرزندی که گاهی اوقات از کنترل ما خارج است صفای خانه را کمتر می کند.
پنداشت اشتباه ششم:
آوردن فرزند دیگر باعث می شود اختلافات زن وشوهر ها کم شود و زندگی آنها حفظ شود.
پاسخ:تقاضا داریم هرگز این اشتباه بزرگ را نکنید چرا که آمدن فرزند دوم نه تنها اختلافات را نمی کاهد بلکه تنش ها را خصوصا در اواخر بارداری و اوایل زایمان بیشتر می مند ،خواهشا مشکلات زناشویی را اصولی حل کنید.
پس با تنهایی فرزند اول چه کنیم؟
برای جبران مشکلات تک فرزندی مشکلاتی وجود دارد که ما در اتاق مشاوره به صورت کارگاهی توضیح می دهیم که تیتر وار این موارد را بیان کنیم.:
هرگز فرزندتان را منزوی نکنید حتی اگر شاغل نیستید او را به مهد و خانه های کودک بفرستید ،او را در پارک در برابر همبازی هایش قرار دهید،اجازه دهید با دوستان و بچه های فامیل رفت وآمد بیشتری داشته باشید و خوتان به سن کودک برگردید و با همان شور وشوق بازی های مورد علائقش را انجام دهید و قوانین بازی را به او گوشزد نمایید با آنکه یکی است نمی تواند همه چیز را داشته باشد(که در چند فرزندی این کار مشکل است ،چون می گوید چرا برای برادرش فلان خرید را کرده اند.)
البته فرزند دوم نکات مثبتی هم دارد ولی معایبش بیشتر از مزایایش است.حتی برای جامعه جمعیت کم وبا کیفیت بهتر از جمعیت زیاد و بی کیفیت است.البته در شهرهای کودک و روستا ها اقشار جامعه می توانند چند فرزند داشته باشند مشروط بر آنکه قبل از آن توصیه های مشاوران ،پزشکان استفاده کرده باشند و غربال ژنتیکی را انجام داده باشند.(زوج هایی که نسبت های فامیلی حتی دور هم دارند، حتی آزمایش های ژنتیکی هم نمی تواند به آنها اطمینان 100% دهد که کودک مشکلی نخواهد داشت.به این دوستان توصیه می شود به داشتن یک فرزند بسنده کنند.)
در پایان آوردن فرزند یک مسئله کاملا خصوصی است که حق شماست که تصمیم بگیرید .فقط عاقلانه و با توجه به شرایط روحی ،اقتصادی و شغلی خود تصمیم بگیرید.
با تشکر:کانون سنجش و افزایش هوش کودک ونوجوان.