سلام

نیکای من بسیار بامزه سلام میکنه و اون لحظه دوست دارم قورتش بدم . خیلی دوست داشتم نیکا این کار رو زود یاد بگیره و خوشحالم از اینکه دخترم من رو خیلی زود به آرزوهایی که در موردش دارم میرسونه . به هم چیز سلام میکنه . درختا ، آسمون ، یا هر چیزی که از دیدنشون ذوق میکنه با یه لحن آمیخته با شیطنت میگه : سیییییییام . ( در این لحظه ابروهاشو داده بالا با کمی لبخند در حالی که کمی صداشو میکشه ) . مدتیه که وقتی کار اشتباهی میکنه ازش میخوام معذرت خواهی کنه تا باهاش آشتی کنم ( گاز میگیره ، یکم هم دست بزن پیدا کرده ) وای دیوونه این لحظه ام وقتی با گردن کج میگه ببشید . در تمام ثانیه هایی هم که با هم قهریم نمیدونم چرا جدیم نمیگیره و همش لبخند رو لبشه فکر میکنه این یه جور بازیه . قربون لبخندت . نیکای من الان هجده ماه و خورده یی سن داره و بسیار خوشحالم که اینقدر راحت با من حرف میزنه و اصلاً در فهماندن حرفها و منظورش به ما مشکلی نداره مثل یه بچه دو ساله با من حرف میزنه و تمام نیازاشو اعم از غذا و آب و بازی و دستشویی و ... بهم میگه ماشاالله به تو گلم

راستش جدیداً یه چیزی فکرم رو مشغول کرده از اونجایی که نیکا عاشق ماه و آسمونه و هر وقت موقع نقاشی میشه میگه ماه بکش یا تمام خط خطی هاش رو میگه مامان ماه کشیدم ، مطلبی رو راجب به نقاشی بچه ها خوندم که میگفت ماه در نقاشی بچه ها از نیستی و فنا حکایت میکنه . حالا باید بیشتر پرس جو کنم شاید من اشتباه متوجه شدم

الان که دارم مینویسم این مطالب رو نیکا مشغول بازی با عمه زهراست  صدای خندش به گوشم میرسه و دلم داره براش ضعف میره ، برم بوسش کنم و بگم عاشقشم